و من مادر شدم (2)

روز ٢٨ آذر ماه ٩١ خانم دکتر نوشین جعفری که پزشک مامانی بود قرار گذاشت که مامانی خودشو به بیمارستان معرفی کنه تا نی نی نازش به دنیا بیاد . شب قبل مامانی خواب به چشماش نمی امد تا صبح دعا می کردم بعد از نماز صبح آماده شدم که برم بیمارستان البته بابایی سرکار بود و قرار شد من با مامانی و راحیل جون بریم بیمارستان تا بابایی خودشو برسونه . کلی خوشگل کردم و آماده رفتن شدم توی راه بیمارستان همش با تو صحبت میکردم و اصلا حواسم به هیج جا نبود وقتی رسیدم پرونده تشکیل دادند و بابایی هم امد بعد از یک ساعت مامانی از همه خداحافظی کرد رفت به اتاق عمل تا با خانمی برگرده . عزیزکم اون لحظه ها که منتظر امدنت بودم هرگز فراموش نمی کنم یک حس خوبی داشتم و از خوشحالی توی چشمام اشک جمع می شد وقتی خانم دکتر تو رو بهم نشون داد دیگه نتونستم تحمل کنم و های های گریه می کردم گریه من از خوشحالی بود بلاخره دخترکم کسی رو که ماه ها همدم و هم نفس من بود و با هم کلی درد دل می کردیم و همیشه کنار هم بودیم رو می دیدم خیلی خیلی لحظه شیرینی بود انشاا... دخترکم روزی مادر شویی و این احساس زیبا رو درک کنی . راستی از اتاق عمل هم فیلم گرفتیم تا لحظه تولد تو همیشه برامون زنده بشه .

بابایی عسلکم رو می بینه :

عزیز دلم وقتی من و تو به اتاق خودمون امدیم بابایی و مامانی و راحیل جونم هم اونجا بودن نمی دونی از دیدن تو چه ذوقی کردند همشون خوشحال بودن و میگفتن چقدر خوشگله ، موهاش چقدر مشکی ، لپ هاش قرمزه و ..... همش دوست داشتن ببوسنت .

هم اتاقی های مامان هم به دیدن تو امدن و خیلی تعریفت رو کردن .

عزیزم خیلی ناز و کوچیک بودی و از می می مامان با اون لبهای کوچیکت شیر می خوردی .

خاله فهیمه امد و شب پیش ما بود و از تو مراقبت میکرد و همش قربون صدقه ات میرفت .

یاد او روزها بخیر چقدر از امدنت خوشحال و شاد بودیم خونه ما رنگ دیگه ای گرفته بود همه به دیدنت میامدند و برات هدیه میاوردند دور و برمون شلوغ بود . کلی ازت عکس میگرفتیم .

شیرینی زندگیم از خدای مهربون سپاسگذارم که دختری به صبوری و مهربونی تو رو به ما هدیه داد .

من و بابایی همیشه عاشقانه دوست داریم .